Nowy Casnik

Nowy Casnik

e-mail:
srjoda, 20 januar 2010 13:00

Karwonjece pótajmnosći

Wót ranego zajtša jo źeń ze šerymi mro­kawami wuza­powjesowany. Šerizń wisy na bomach a płotach. Laž­ka kurjawa stupa z pólow a łukow a žeden wětšyk nje­póduwa. Wšykno jo śicho. Jano karwony su zesta­wane a leśe śěžko pódlětujucy k pólam. Zaškjarcaś se wjelgin njewěrje, pśeto jim se zda, až burik a gólnik hyšći spitej. »Gaž njejsmy pó fryštuce«, se wóni mys­le, »njebuźomy nikogo buźiś.« Z takimi myslami se zesedaju kšajźu šepotajucy wo­koło wjelikeje gnojoweje kopice. Wuběraju a póžeraju, aby měli do burskego stawanja gjardła napoł­njone. A dokulaž jo wšykno tak derje na­pśigótowane, jim jěza wjelgin spě­chujo. Pó dobrej tucnej fryštuce zleśijo spo­kojona karwonjeca swójźba na chójcu, kótaraž stoj južo ze starych casow samotna mjazy pólami a łuka­mi. Wóna jo kaž stwórjona za zgromaźiny. A lěcrow­nož jo nima, rozmějo wšykne ptaškowe rěcy. Pśeto w jeje stawnje zelenych gałuzach sebje powědaju ptaški wó wšyknych swó­jich starosćach a wjaselach. A mło­gu pótajmnosć jo južo wót nich wusłyšała, wósebnje pak wót tych rozgórjonych karwonow, gaž su na tych burow šćokali, z kótarymiž njejsu hyšći žednje tak pša­wje wobjadne byli. Ale což karwonojc nan źinsa swójej wjelikej swójźbje wó burach powěda, take njejo hyšći cas žywjenja słyšała: Chwal­ba, nic ak chwalba! Skóro njoco stara chójca wěcej swójima wušyma wě­riś. Wóna jo kaž spšostnjona a se mysli: Swět jo se pśewobrośił! Kužde słowo wóna do se srěba, ako słyšy, až stary karwo­nowy groni: »Mjaz nami, móje lube źiśetka: Hyšći žed­nje njejsmy my karwony se how tak lažko žywili ako w slědnem casu. Ceły luby źeń smy musali pjerwjej wo­koło lětaś, nježli smy namakali toś taku rědnu rozki­danu gnojowu kopicu. Cesto smy šli z głodnym brju­chom spat. Wy pšašašo, kak to? Gnojowe kopice su bury pšecej twardo pśitłocyli a hyšći z pěskom póchy­tali, až njeby ten dušyk do powětša rozleśeł. Jo, wóni su z gnojom wobchadali ako z někakeju drogeju wěcu, a kuždy jo kśěł měś tu nejrědnjejšu gnojowu kopicu. Su take pśisłowo měli, kótarež jo groniło: Pokaž mě twóju gnojowu kopicu a ja śi gronim, kaki góspodaŕ sy! Dla cogo wóni to něnto wěcej njecy­nje? Chto wě, co jo jim do rozyma pśišło. Móžno, až kśě se něnto z nami karwonami wujadnaś. A mjazy nami gronjone: Nic lěpšego njamóžo se nam staś. Pótom by to pśisłowo, až ptaški njeseju a weto žněju, akle kradu wěrne było a my by se měli ako w paradizu.« »Jo, móje lube«, powěda wón pó chylce dalej, »žywje­nje how w Karwonojcach jo se w slědnem casu bejnje pólěpšyło a comy se naźejaś, až teke w nowem lěśe tak wóstanjo. Zeškóźeś wšak nam njamóžo pó tom dłujkem casu, źož bu­rja a gólniki su nas tamali z namó­cu a z lasnosću. Razka w nocy njejsmy měli měra. Jo se nam cesto njezjapki pśed wócyma zabłyskało a tšašny grimot jo nam gónił zelezne kulki do śěła. Młogi z nas jo stakim žywjenje wudychnuł. Ale wy njetrjebaśo se bójaś, pśeto take něco se źinsa wěcej njestanjo. How w našej wokolnosći gólnik lubjej wjacor w kjarc­mje sejźi a ze śěžkeju pěsću wó blido bijo. To wšak teke tšašnje bucha, ale nam nješkoźi.« Nastanjo wjasołe zogolenje, tak až sta­rej chójcy wušy zapadnjotej. Wetom pó­zwignjo stary karwon lěwe kśi­dło a wu­śěgnjo ze swójim mócnym šnapacom někaki list, pótom se stajijo swóju wjeliku brylu a zachopijo lazowaś: W Tšachotojcach, 13. oktobra 1965 Lube pśijaśele w Karwonojcach! Wjaselimy se nad Wašym derje­mě­śim, kó­tarež jo dalo­ko a šyroko znate, a nad Wašeju wobjadnosću z bu­ra­mi-pro­drustwownikami. Teke nam jo se ło­ni tak derje šło ako Wam a smy se mys­lili, až tak pśecej wóstanjo. Ale něnto su sebje wuzwólili we jsy nowe pśed­sedar­stwo prodrust­wa a z našym rěd­nym žywjenim jo naraz kóńc. Gnojowe kopice njejsu how wěcej rozkidane ako pjerwjej, su twardo skłaźone a hyšći ze zemju wu­zapokšywane. Nic tam wěcej njenamakajoš! To pak njejo hyšći to nejgórše! Mjaztym jo wěcej ako połojca našogo rodu zginuła. Ja­den taki mudrostaŕ – kaž wóni takich luźi pomjeniju – jo nas wobtorił: Jad­no zajtšo, ako smy pśileśeli hyšći tšochu zaspane na nowo wóse­te polo, namakachmy tam a how kokošyne jajo na zagonje. Smy se w našom głodu teke ned do nich dali a je rozdłypali. A glucny jo ten, kenž njejo žedno do­stał. Mjazy tymi běchu teke ja a někotare pśijaśele. Jaja, wó kótarychž pišom, ga su byli ze śańkego głažka a nutśi běśo gad. Coıny Was dla togo warnowaś pśed lažkomyslnosću, pśeto w burskich cas­nikach se tu­chylu wjele wó burskej cesći pišo. Toś ten list jo karwonjeca potajm­nosć. Glědajśo, až wón žednej burskej dušy do rukowu njepadnjo! Waše pśijaśele z Tšachotojc Toś to wusłyšecy, chopijo karwony w Karwonojcach zyma pśeběgowaś a pjerka se jim na głowje zwigaju. Nichten se njezwěrijo słowka piknuś. Slědkoju pśe­tergnjo stary karwon ze skjaržecym głosom śišynu, aby skóńcył zgromaźinu: »Comy se naźejaś a našogo nej­wu­šego karwona pšo­syś, aby nastał na­pśecej měr mjazy karwonami, gólni­kami a burami-prodrustwownikami, až wóni se žednje wěcej njedopomnjeju na swóju cesć a winowatosć, kaž wóni tomu gronje. Za nas jo lěpjej, gaž jo njepórěd w prodrustwje.« Nastanjo chylku měr. Potom zašumiju se karwonjece kśidła a karwonojc swójź­ba zlětujo škjarcajucy k mrokawam.
srjoda, 03 februar 2010 13:00

ZAPUST

srjoda, 31 měrc 2010 14:00

WJASOŁE JATŠY!

srjoda, 28 apryl 2010 14:00

Maibaumgirlande Rohne

srjoda, 23 junij 2010 14:00

Die Byhleguhrer Maibaum-Story

Die Byhleguhrer Jugend übergab den Veranstaltern des Maibaum-Wett­bewerbes einen 13seitigen Ordner mit vielen Bildern und ausführlichen Beschreibungen. Einen Teil davon wollen wir hier wiedergeben. Freitag, 23.04.2010: Drei angestrengte Gesichter blicken auf ein Stück Rohr! „Keine Ahnung, was für einen Durchmesser das Ding hatte.“ Im letzten Jahr haben wir den Ring für unseren Kranz eingebüßt, beim Abbauen! Und jetzt musste ein neuer her. Man konnte jetzt eine Riesensache daraus machen oder einfach Leuten, die sich mit Metall auskannten sagen, was man wollte. So kamen wir also noch rechtzeitig zu einem neuen Kranzgestell, das wir beflechten konnten. Montag, 26.04.2010: Hannes radelt schnell mal zum Baum. Der muss heute gestrichen werden, denn schließlich soll er ja bis zum Aufstellen getrocknet sein. Bei uns ist der Baum weiß, da er einer Birke nachempfunden sein soll. Dienstag, 27.04.2010: Allgemeines Gewusel in Byhleguhre, so gegen 17 Uhr. Die Jugend findet sich zum Teil in der Vereinsscheune ein. Bewaffnet mit Handschuhen, Gartenscheren und Draht. Der andere Teil treibt sich auf der Suche nach „Grünem“ herum, bewaffnet mit größeren Geräten. Eine Stunde später sind dann alle beisammen und schneiden und legen Sträuße, flechten den Kranz. Danach wird noch der Strick angefangen. Geschafft wird er morgen! Mittwoch 28.04.2010: Fortsetzund der Arbeit vom Dienstag. Eigentlich sind alle super gelaunt. Denn es ist nicht mehr allzu viel zu tun…oder…es ist nicht zu glauben. Der Strick ist wohl doch ein bisschen alt gewesen. Is tauch das erste Mal in der Geschichte unsere Maibaumes, dass der Strick reißt, vor allem kurz bevor man fertig ist. …Also neue Girlande flechten. Kurz lange Gesichter, dann einfach weitermachen. Gegen 22 uhr können wir dann voller Freude auf das Ergebnis schauen. Freitag 30.04.2010: Alle treffen sich gegen 16 Uhr zum Vorbereiten des Stellens des Maibaumes. An dieser Stelle muss aus Platzgründen ein großer Teil der spannenden Beschreibung der Byhleguhrer Jugendgruppe gekürzt werden. Erst einmal erfolgte der Anputz des Baumes durch die Mädchen, dann waren die Jungen an der Reihe, die mit Muskelkraft und den eben vorbereiteten Scheren den Baum stellten. Nun wieder zum Originaltext Nach einer halben Stunde kann aufgeatmet werden. Applaus der Um­stehenden und Jubel von den Mädels an die Burschen, die sich gerade anerkennend abklatschen. Alles gut gegangen. Das ist doch immer das Wichtigste an der ganzen Geschichte. Das Happy End!!!
srjoda, 04 awgust 2010 14:00

Nowe płaśizny za serbske casniki

Pšosymy našych cytarjow wó rozměśe, až glědajucy na stupajuce kosty, płaśizny za Nowy Casnik pówušyjomy. Wót 1. septembra 2010 płaśi mjasecny abonement 1,35 euro. Chtož jo swój abonement 2010 južo zapłaśił, za togo wustatkujo se pówušenje akle z pśichodnym płaśenim. Informacija za nowu płaśiznu PDF- a kombi-abonementa dostanu cytarje-abonenty direktnje wót wótźělenja za rozšyrjenje. Pówušenje płaśiznow njama žedne wustatkowanja na južo zapłaśone abonementy. Tam wustatkujo se pówušona pła­­śizna akle z pśiduceju dobu wótlice­nja. *Serbske Nowiny* SN pónjeźele-pětka 57,60 € (lětna abo-płaśizna) 4,80 € (mjasecna abo-płaśizna) 0,35 € (płaśizna za wudaśe) SN pětk 26,40 € (lětna abo-płaśizna) 2,20 € (lětna abo-płaśizna) 0,55 € (płaśizna za wudaśe) SN PDF 44,40 € (lětna abo-płaśizna) 3,70 € (mjasecna abo-płaśizna) SN kombi 72,00 € (lětna abo-płaśizna) 6,00 € (mjasecna abo-płaśizna) *Nowy Casnik* NC 16,20 € (lětna abo-płaśizna) 1,35 € (lětna abo-płaśizna) 0,45 € (płaśizna za wudaśe) NC PDF 13,20 € (lětna abo-płaśizna) 1,10 € (lětna abo-płaśizna) NC kombi 24,00 € (lětna abo-płaśizna) 2,00 € (lětna abo-płaśizna) *Rozhlad* Rz 27,00 € (lětna abo-płaśizna) 2,25 € (mjasecna abo-płaśizna) 3,00 € (płaśizna za wudaśe) Rz PDF 24,00 € (lětna abo-płaśizna) 2,00 € (mjasecna abo-płaśizna)
srjoda, 11 awgust 2010 14:00

KOKOT WE WJERBNJE

In der vorletzten Woche wurde in der Sächsischen Zeitung und vielen sorbischen Medien eine Protestresolution von sorbischen Künstlern und Kultur­schaffenden veröffentlicht. Anlass war eine Veröffentlichung in der Sächsischen Zeitung, dass die Stiftung für das sorbische Volk plane, eine Sorbische Kultur GmbH zu gründen. In dieser sollen das Sorbische Nationalensemble, der Do­mo­wina-Verlag und das Sprach­zen­trum Witaj vereint werden. Als Ge­schäfts­führer sei der jetzige Direk­tor der Stiftung für das sorbische Volk Mar­­ko Suchy im Gespräch. Die Stif­tungs­­ver­waltung dementierte dies und ließ ver­lauten, dass es dazu keine fertigen Pläne gäbe. Im offenen Brief an die Stiftung für das sorbische Volk mit dem Titel „Schluss mit dem Unfug!“ steht unter anderem: „Es genügt nicht, die jetzt auch der Allgemeinheit (siehe „Sächsische Zei­tung“ vom 26. Juli 2010) bekannt gewordenen neuerlichen Fusionspläne der ‚Stiftung für das sorbische Volk‘ als fachlich indiskutabel, ja lächerlich abzutun. Wer ernstlich erwägt und plant, inhaltlich-strukturell unvereinbare Institutionen wie das Sorbische National-Ensemble, den Domowina-Verlag und das Witaj-Sprachzentrum in einer GmbH zusammenzufassen und sich gleich noch als Geschäftsführer dieses Konstrukts ins Gespräch bringt, gehört energisch in die Schranken gewiesen, wenn schon nicht seines Postens enthoben, auf dem er seit Jahren ähnlichen Unsinn verzapft und Zeit und Kräfte mit fruchtlosen, Unruhe stiftenden Debatten vergeudet. Ganz andere finanzielle Einsparungs-Dringlichkeiten stehen ins Haus: dass nämlich diese Stiftung, die beim Jonglie­ren mit Steuergelder-Millionen anscheinend übergeschnappt ist, in ihrer jetzigen Struktur abgeschafft gehört. Es genügt völlig, wenn über die Gelder der Stiftung drei buchhalterische Angestellte als Vertreter des Bundes sowie der Län­der Sachsen und Brandenburg in Ab­stimmung mit der Domowina als legitimierter Vertreterin des sorbischen Volkes entscheiden, ohne sich inhaltliche Zu­ständigkeiten anzumaßen, die sie gar nicht haben können. Unabhängig vom Ergebnis dieser Pro­testresolution erklären die unterzeichnenden sorbischen Kulturschaffenden, dass sie der geplanten GmbH jegliche Zustimmung nachdrücklich verweigern werden.“ Der Brief wurde am 26. Juli von Kito Lorenc verfasst. Er wurde innerhalb kurzer Zeit von dutzenden sorbischen Persönlichkeiten unterzeichnet. Nach der Veröffentlichung in der Sächsischen Zeitung und im sorbischen Programm des MDR zogen einige Unterzeichner ihre Zustimmung zurück, da der Stif­tungs­direktor persönlich angegriffen wurde. Es distanzierte sich unter anderem Bernd Pittkunings aus Dissen, Jurij Koch aus Cottbus zog seine Zustimmung teilweise zurück. IN *** Zur Diskussion um den Offenen Brief sorbischer Kulturschaffender an die Stif­tung für das sorbische Volk erklären die minderheitenpolitischen Spre­cher der Fraktionen DIE LINKE im Landtag Brandenburg und im Säch­sischen Landtag Jürgen Maresch und Heiko Kosel: Die Strukturdebatte zur Zukunft der sorbischen Sprach- und Kulturförderung steckt offensichtlich in erheblichen Schwierigkeiten. Nach­drücklich lehnen sorbische Kultur­schaf­fende als Unterzeichner des Offenen Brie­fes an die Stiftung für das sorbische Volk die geplante Kultur-GmbH ab. Dies sollten die Verantwortungsträger in der Stif­tung sehr ernst nehmen. Die bisherige Vorgehensweise in Sa­chen Kultur-GmbH scheint in Teilen ähn­lich mangelhaft, wie die gesamten, seit 2008 laufenden Planungen zur Struk­tur der von der Stiftung geförder­ten Ein­richtungen: überhastetes Handeln, politischer Druck der Geldgeber, der auf bloße Mittelreduzierung abzielt, zeitli­che be­engende Zielvorgaben der Stif­tungs­ver­waltung an die beteiligten Ar­beits­gruppen und Vorgaben, die der sor­bischen wie der gesamten kulturellen Öffentlichkeit der Lausitz erst gar nicht zur Kenntnis gegeben werden. Insbesondere diese mangelnde Transparenz und die schleppende Einbeziehung der Betroffenen werden mehr und mehr zur Gefahr für die zur Ver­besserung der sorbischen Sprach- und Kulturförderung nötige Reformdebatte. Bezüglich des aktuellen Streits um die sog. Kultur-GmbH kommt verschärfend hinzu, dass auf der mittleren Ebene das Konstrukt Kultur-GmbH aus dem Boden gestampft wurde, ohne die davon betroffenen sorbischen Kultureinrichtungen aufgrund der noch ausstehenden Ergebnisse der jeweiligen Facharbeitsgruppen im kulturpolitischen Sinne weiter zu profilieren. Und ohne dass die oberste Ebene als zukünftige Interessenvertretung des sorbischen Volkes – z. B. durch Errichtung einer Körperschaft des öffentlichen Rechts – verbindlich aufgestellt wäre. Es nimmt angesichts dieser Tatsa­chen nicht wunder, dass sorbische Kultur­schaffende, die sich mit ganzem Herzen der Förderung der sorbischen Kunst ver­schrieben haben, aufbegehren. An­gesichts der bereits sichtbaren Be­droh­ung der Existenz sorbischer Kultur­einrich­tungen muss das weitere Vor­gehen umgehend mit den Betroffenen be­raten werden. Ein „Weiter so!“ über deren Köp­fe hinweg, darf es nicht geben! *** B. Pittkunings, sorbischer Liederpoet meint dazu: Mal abgesehen davon, dass der Etat der Stiftung für das sorbische Volk ungefähr der Hälfte der Personalkosten des Landkreises Spree-Neiße entspricht, man mit der Summe der Abwrackprämie diese Stiftung also ungefähr 290 Jahre lang finanzieren könnte, sehe ich es an der Zeit, dass sorbische Institutionen in Deutschland nicht nur unter dem Primat der Ökono­mie stehen, denn alle sorbischen Institu­tionen sind für die Existenz des sorbischen Volkes systemrelevant. System­re­levante Großbanken werden in Deutsch­land hingegen mit Milliarden von Steuer­geld subventioniert, auch wenn sie durch unüberlegte Spekulationen ihrer Geschäftsleitungen und fehlender Kom­petenz ihrer Aufsichtsräte wirtschaftlich nicht mehr tragbar sind. Inhaltlich ist zur in der Sächsischen Zeitung bekannt gegebenen eventuellen Gründung einer „Sorbischen Kultur GmbH“ Folgendes zu sagen. Wenn der Kölner Verlag Bastei Lübbe in wirtschaftliche Schwierigkeiten geraten sollte, gibt es niemanden, der empfiehlt zur Rettung dieses Verlages sollte man ihn doch mit dem Friedrichstadtpalast in Berlin und dem Lehrerbildungszentrum der Universität Köln zu einer GmbH vereinen. Sorben kann man aber für ihre Insti­tutionen solche absurden Vorschläge unterbreiten. Nicht weil man Sorben im Allgemeinen für geistig minderbemittelt hält, sondern weil sie als Volk von 60000 Leuten weder als Wählerschaft noch als Konsumenten interessant genug sind. Außerdem erreicht man damit, dass Sorben sich untereinander zerstreiten, anstatt in dieser Zeit lieber etwas zum Erhalt ihrer Sprache und Kultur zu tun. Damit hat der Schutz und die Förderung des sorbischen Volkes von Seiten einiger Mitglieder des Stiftungsrates der Stif­tung für das sorbische Volk und seiner Arbeitsgruppen geistig bereits das­selbe Niveau erreicht wie in den Jahren von 968 bis 1937, d.h. Sorben sind innerhalb der Grenzen Deutschlands geduldet, solange sie keine scheinbare oder wirkliche Bedrohung der gegenwärtigen Staatsform darstellen. Das ist für mich im 20. Jahr der Vereinigung der BRD und DDR zu Deutschland eine interessante Erkennt­nis.
srjoda, 18 awgust 2010 14:00

Polka Beats wěcej beats ako polka

Pětk zeger 20.00 su jano wušy šołta města Chóśebuz Frank Szymanski a zastupniki medijow dypkownje we Gladhousu byli. Publikum jo hyšći tšochu na se cakaś dał. Njejsu ale nic pśepasli, dokulaž su musali zarědowarje festiwala wjedra dla malsnje wšykno pśeplanowaś a muzikarje, kenž su dejali na dwórje Gladhousa graś, do suchego holiś. Wušy šołta jo se pśi wótwórjenju wugronił za to, až maju se zarědowarje festiwala pó pśikłaźe organizatorow Chóśebuskego filmowego festiwala a pokažu wutrajnośc. Jo jim žycył połny wuspěch a zagórjone woglědarje. W pśedrumnosćach Gladhousa jo cakała kupka Winklerbrass. Ako prědne su grali temperamentnu wersiju wót „Freude, schöner Götterfunken“. A tak temperamentnje jo dalej šło… Pol­ka­lypso Orchestra z Dańskeje su staru polku z pódpołdnjoamerikańskimi rytmami změšali. Budzillus (groń: Bazillus) z Barlinja su widobnje to zacuśe wjelikego města sobu pśinjasli. Jich speed-polka jo wopšawźe malsna była. Pśemalsna. Mócnje se chachajuce smy wopytali, polku na to rejowaś, ale njejo se nam zglucyło. Pólska kupka Rzepczyno jo wjacor zakóńcyła. Jich muzika jo skerjej za rock-muziku klincała. Mócny pśiklask su dostali. Wóni su ten wjacor prědne byli, kenž su pokazali, až polku nic jano muske graju. Sobotu w Rogeńskem parku jo wabił dobry program za wšykne generacije. Wjedro jo ale špatne było, tak až jo jano mało luźi pśišło. Wjele luźi, kenž su se wudali do parka, njejsu se ten program woglědali, dla togo až su jim zastupne kórtki pśedroge byli. Wótwenkach su wšykno chylu sebje woglědali a pótom su zasej wótejšli. Někotare su pśišli z cełeju familiju, familijowe zarědowanje jo ale bóžko wupadnuło. Te, kótarež su wóstajili, su ale k swójomu pśišli. Polka, folk- a drugu ludowu muziku su dožywili we wjelgin dobrej kwaliśe. Jo grał nejpjerwjej Orchester Łužyska brunica, pótom stej grałej Die Einstürzenden Heuschober a Folkinger. Slědne su sobu měli Thomasa Römera, kenž jo pśibytnych zapalił k rejowanju. Do togo marznujucy na ławkach sejźece su se za 10 minutow wšykne zeblakli jaku. Koło we wjelich wariantach su rejowali, a mysł pśibytnych jo se bej­nje wuswětliła. Kup­ka Krajanka jo na kóńcu togo za­rědo­wanja grała wjelgin dobru česku dujar­sku muziku. Špatnego wjedra dla su njeźelski program wótgronili a sobotu wjacor jo był w Gladhousu južo kóńc festiwala. Aw­striska kupka Da Blechhauf’n jo gra­ła kšasnu dujarsku muziku, a to na swó­ju wašnju. Samo za ten festiwal su grali swóju wariantu Annemarie-pol­­ki. Pśi­bytne w połnem zalu su se wuźě­kowali z tym, až su sobu rejowali. Jin­dřich Stai­del Combo jo se pokazała w českich nacionalnych barwach, jich program z jazz-polku jo rownocasnje był kaba­retny program, luźe su se žortam bejnje chachali. Bayerska kupka Gorilla Rodeo jo za wětšy źěl grała rock-muziku, a na kóńcu su grali Polkaholix, kóta­rychž głowa Jo Meyer jo teke organizator festiwala. Za luźi, kótarež lubuju balkan beats ako dujarsku muziku w polka-rytmach, jo to było wjerašk wjacora. I. N. ----------------------------------------------------------------- KOMENTAR Prědny polka-festiwal Chóśebuza jo mimo. Wuběrk muzikowych kupkow jo kšasny był a jo festiwaloju z wjelikimi ambicijami wótpowědował. To zbuźi naźeju, až wopšawźe za lěto drugi taki festiwal buźo. „Nic wšuźi stoj napisane polka, ale wóna jo wšuźi nutśi.“ Jich moto su organizatory festiwala kšeli ze žywjenim połniś, a glědaj, kužda kapała jo ně­kake spiwy w 2/4 takśe grała. Ale až polka jo reja za pory, až se wóna reja how we Łužycy hyšći kradu wo­plě­wa, wěcej ak dolnoserbska rěc na pśikład, to njejo pytnuś było. Gaž sy se, mało pjenjez dla, za wjacorny program rozsuźił, njejsy šansu měł, polku rejowaś. Smy to wopytali, ale, gaž su we programje speed-polku zlubili, jo se wopšawźe malsnje grało. Toś smy narske cakali na pózdźejšu diskoteku. Ale how jo se pokazało, až su organizatory serbsku drastwu zasej jano za wabje­nje znjewužyli. DJ z wjelikego města Barliń njejo daniž polku daniž walcyk sobu měł a teke zarědowarje festiwala njejsu cejdejku z Annemarie-polku parat měli. Toś su balkanbeats mals­nje slědne woglědarje ze zala wugnali. Lube organizatory, zawěsće móžośo wopytaś, nam polku ako powšykne žywjeńske zacuśe pśedaś, ale teke pla google hyšći stoj ako prědne, až jo pol­ka jadna reja. Źiśo wašo žywjeń­ske za­cuśe pytat, źož se polka hyšći woplěwa a dajśo se how na jsach pśe­­chwataś wót łužyskeje (serbskeje) kul­tury. Pón móžośo tu kulturu drugi raz wopšawźe do wašogo programa pśiwześ a nic jano pśi wabjenju z drast­wu machaś. D. Š.
stwórtk, 26 awgust 2010 14:00

Nowe płaśizny za serbske casniki

Pšosymy našych cytarjow wó rozměśe, až glědajucy na stupajuce kosty, płaśizny za Nowy Casnik pówušyjomy. Wót 1. septembra 2010 płaśi mjasecny abonement 1,35 euro. Chtož jo swój abonement 2010 južo zapłaśił, za togo wustatkujo se pówušenje akle z pśichodnym płaśenim. Informacija za nowu płaśiznu PDF- a kombi-abonementa dostanu cytarje-abonenty direktnje wót wótźělenja za rozšyrjenje. Pówušenje płaśiznow njama žedne wustatkowanja na južo zapłaśone abonementy. Tam wustatkujo se pówušona pła­­śizna akle z pśiduceju dobu wótlice­nja NC 16,20 € (lětna abo-płaśizna), 1,35 € (mjasecna abo-płaśizna), 0,45 € (płaśizna za wudaśe) NC PDF 13,20 € (ětna abo-płaśizna), 1,10 € (mjasecna abo-płaśizna) NC kombi 24,00 € (ětna abo-płaśizna)2,00 € (mjasecna abo-płaśizna)
 

Pśiźo k Wam do domu z postom
abo roznosowaŕ Wam jen pśinjaso

  • nejnowše powěsći wót serbskego žywjenja
  • tšojenja, reportaže, portreje, měnjenja
  • ze serbskich jsow a z města
  • wót 26,40 € na lěto

Nowy Casnik skazaś


połny pśistup za Nowy Casnik online a za e-paper

  • cełe wudaśe k lazowanju online
  • archiw slědnych wudaśow
  • fotografije woglědaś, artikele komentěrowaś
  • wót 14,40 € na lěto (za abonentow śišćanego wudaśa jano 9 €)

Nowy Casnik online skazaś