Pópšawem by to była cesć Tobiasa Dünowa, krajnego zagronitego za nastupnosći Serbow, póstrowjeńske słowa ku góźbje lubinskego serbskego literarnego swěźenja, wjacor w cerkwi Paula Gerhardta, powědaś. Ako su jogo pšašali, lěc co patronatstwo nad tym festiwalom pśewześ, jo wón wjasele do togo zwólił. To jo samo prědne wjelike serbske zarědowanje, za kótarež wón jo patronatstwo pśewzeł. Bóžko pak jo něco mjazy pśišło, až wón jo musał hynźi „zaskócyś“. Tak jo jogo w Lubinje zestupował jogo referent Měto Nowak a jo rědne wugótowanje a wužytk togo festiwala chwalił. Dalšne póstrowjeńske słowa stej powědałej Heike Zettwitzowa, pśirědowana a decernentka wokrejsa Dubja-Błota (zestupowała jo krajnego raźca Stephan Loge), a lubinski šołta Lars Kolan.