Kak jo było w casu husitskich wójnow, to jo wiźeś na tej starej bildce: Bitwa pla Kratzau (źinsa Chrastava/Česka) w nowemberje 1429. Šlazyńsko-górnołužyske wójsko a husity wójuju pśi tom městnje. To šlazyńsko-górnołužyske wójsko jo nawjedował Hans von Polenz, wóno jo pśemógło husitske trupy a wózowe wobdwóry (Wagenburgen). Ilustracija jo ze źěłaŕnje Diebolda Laubera a jo nastała mjazy 1440 a 1450. Foto: wikimedia commons 
Na carnych włosach mějašo swětły baret z dłujkim pjerom stajony a pód nim błyšćaštej se śamnej wócy we górjacem płomjenju. K wusokomu cołu pśizamknu se spódobny oval woblica a wokoło połneju gubowu by njezmólona wjasoła luštnosć grała, gaby něcomu kšutemu, což se młoźeńcoju mjaz wócyma cerišo, wuběgaš njemusała.
Młoźeńc njewupyta Serbowki ned, až pótom, wuźiwowany nad jeje rědnosći, stojecy wósta. Hakli, ako źowćo źiwnje a pšašajuce na njogo glědašo, pśigroni se jej tak: „Njewěš, rědne góle, lěc how we bliskosći niźi Bogusław Kral njebydli?“
„Jo, ten how we tom domje bydli.“ „Njamóžoš mě k njomu dowjasć?“ „Co ga wót mójogo nana cośo?“ wopšaša se źowćko a njej běšo wiźeś, až jo zlěkana. „Ja cu jomu powěsć pśinjasć wó jogo sotše we Českej.“
