Rozbijaś, rozrubaś, rozkopowaś, daniž njejo ten kusack rozdrobnjony, až su slědkoju hyšći špjeńce wóstali. Pón móžo ten góspodaŕ jano hyšći chóžyšćo wześ a źělki zmjasć, na šupu z teju gromadku škórbinkow. Carnu tunu wót(roz)padankow dowjeźo firma Alba na deponiju.

Což se w tych tyźenjach a (někotarch lětach do togo juž ) pśi nas w Serbach stawa, dajo se pśirownaś z góspodarjom, kótaryž jo rozym zgubił. Ten howacej ako dobry kjarl znaty muž sćakli se pó dwórje a rubjo a rubjo do doma, w kótaremž jo južo jogo nan a togo maś a teje... A wšyknym, kótarež wopytuju jogo změrowaś, grozy wón rowno tak ze sekeru: Rozbijaś, rubaś...

Wy serbske (abo lěpjej: wy pózdatne serbske) patrioty, kótarež sćo sebje prědku lět za Serbow nowy towarišnostny format – ten łužyski (serbski ga njeby był) „sejm-parlament“ wumyslili, sćo nejpjerwjej raz jadnali ako rozymne demokraty. Něnt ale, gaž wumjatujośo Domowinje (ta změjo nowe lěto 110 lět na šyrokem kśebjaśe), až jo teroristiska organizacija, njejsćo za mnjo nic druge ako ten góspodaŕ, kótaryž jo rozym zgubił a ze sekeru pó swójej žywnosći ganja a rubjo a grozy.