Z Chóśebuza/Cottbus. Rěcny centrum WITAJ ma tuchylu wuběžowanje „Mójo nejlubše zwěrje“. Za to deje źiśi mólowaś a kresliś. Wuslědki co Nowy Casnik pśedstajiś. Dwa młodej Chóśebuzaŕkej stej nam južo něco pśeraźiłej: Wónej matej sliniki radej! Jima se groni Maryam a Lotte. Rozmjej: Domacnych zwěrjetow njamatej. To njejo rědnje, stej groniłej. Ale za domom matej dwór. Tam su teke sliniki žywe. Te sliniki stej nazběrałej. Wóni su žywe we wjelikem głažku. Źowći jim dajotej futer. To su zela, list a zbytki zeleniny. Teke wódu wótergi dostanu. Jano wuběgnuś njesměju. Togodla stej połožyłej wěko na ten głažk. Wěko ma źěry. Tak mógu sliniki dychaś. Gaž Maryam a Lotte cotej z nimi graś, deje sliniki na staru delku. Tu delku stej źowći namakałej. Wónej matej pśecej dobre ideje. Zajmne jo, kak malsnje te sliniki łaze. Jaden móžo z nimi pšawe wuběźowanje pśewjasć. Lěc to se slinikam spódoba? Chto wě. Lotte jo groniła: „Jim se njoco pó tej rownej cerje łazyś. To pak deje. Gaž wóni kśě wuběgnuś a se wobrośiju něźi na njepšawy bok, ga je wezmjomej a je na tu pšawu drogu slědk spórajomej.