Ako gribaŕ a kólasaŕ pó gólnych sćažkach ducy mě cesto to wjasele takeje romantiskeje zaběry zajźo. W góli a lěsach laže wótpadanki ciwilizacije: awtowe wobryce, gjarnce, stara papjera, flaški domacneje aptejki, elektriski šrot... Gano som mjazy brjazami na polstrowany stoł starcył. Som se na njen pósednuł a tužnje do lěsneje daliny glědał. Jano kusack dalej su lažali rozchytane (hyšći bejnje njetrjebane) matrace.

Swójo rozgniwanje pśez take ekologiske grěchy njebudu how wopisowaś. Bźez dosegajucego rezultata wóstanu nejskerjej rowno tak apele na luźecy rozym: „Pšosym spórajśo waše zawóstanki na nasyp w Zaspach! Tam z nich zasej wužytne materialije napóraju.“

Recycling! Hyšći raz recycling!

Ale licby wótpadankow stupaju. W měsće Chóśebuzu w jadnom lěśe wót 4.700 na 5.200 tonow. Za wěstych njeplekow jo lažčej, z awtom do bliskeje góle jěś, njerěch wótwaliś – wjacor, źož te luźe doma do „kisty“ glědaju, kak w kriminalnem filmje policaja za wobswětowym škódnikom, mordarjom abo hynakšym lapakom slěźi. A slědkoju jogo łapijo... we filmje.

Chto pak móžo za Žylowom abo Bórkowami pomagaś?