Kužde město ma swój wopon. No, cogodla nic teke wjas abo měsćański źěl? W takich mjeńšych zgromaźeństwach ga teke kśěli swój regionalny charakter prezentěrowaś – pokazaś, z cymž se identificěruju. Tak nanejmjenjej se mysle w Rogoznje. Małkosć smy wó tom juž napisali w slědnem wudaśu Casnika. Ako Rogozanarje su 2019 k 570lětnemu jubilejoju swójogo měsćańskego źěla pó jsy śěgali, jo se jim to nadpadnuło, až raźi by pokazali swójski wopon – ale žeden njejsu měli. Za tym až jo w korona-casu teliko zarědowanjow, teke te serbske, bóžko wupadnuło, jo prědkstojaŕka měła rědnu ideju, slědujuce wupisanje zachopiś: Jo w socialnych medijach a na informaciskej tofli wejsneje pśirady tudske wobydlarje a wobydlaŕki pšosyła, aby pśipósłali wejsnej pśiraźe naraźenja za wugótowanje rogozańskego wopona až do kóńca měrca. Něnto wejsnej pśiraźe pśedlažy něźi ducent woponowych nacerjenjow.

Znate jo: Rogozno jo wjas „pśi rogožy“