Lowiza Rańškowa jo se naroźiła 1936 w Žylowje na Cernikojc byśu. Na najsy jo ze źiśimi rada grajkała. Nimski, ale doma su serbske powědali. Starka, starki, śota, bratš, starjejšej, wšykne. Hyšći we wójnje, 1942, jo šła do šule.

Teke jeje cłowjek Helmut Rańške a jogo starjejšej stej serbske powědałej. Prědne źěło Cernikojc Lowize jo było pla šołty, z nim a z burjami jo serbowała. Pón jo źiśi dla wopśestała, ale južo lěto pózdźej jo k njej pśišeł depšćański ceptaŕ, lěc njeby kśěła źěłaś w horśe. 29 lět jo tam była. Cesćej raz jo pomagała źiśam pśi nadawkach za serbsku wucbu.

A chto by se myslił, až se ako wuměńkaŕka hyšći raz ze šulskeju wucbu zaběra? Jo, wěcej raz jo ceptariła na rěcnych kursach Šule za dolnoserbsku rěc a kulturu. Casy teke dorosćonym. A wóna měni, teke tam jo samo něco pśiwuknuła, wósebnje to serbske pisanje. Rada jo se wobźěliła na zarědowanjach a wulětach rěcneje šule. A we jsy jo wjele lět sobu organizěrowała zmakanja z teju serbskeju pójsynogu. A njeby kśěła zabyś, teke serbsku Pratyju jo wjele, wjele lět we jsy pśedawała, jo zwěrna cytaŕka Nowego Casnika a słucha Serbski rozgłos.