Lube źiśi,

mamy mjasec měrc. Stakim se zachopijo cas za źěło na rolach a pólach. Teke pśi mnjo dej něco rosć. Mě zajmujo: Jo mója zemja dobra? To cu testowaś. Kak cu testowaś? Do labora njebudu gnaś ze zemju. A zapšawym mě zajmujo: Jo mója janšojska zemja lěpša ako zemja w drugich jsach? Jasnje jo: Wjas jo wjelika. Wšuźi jo zemja tšošku hynac. Ale pśirownanje jo weto luštna wěc. Som pšosyła źiśi we jsach wó pomoc. Som dostała proby. To groni: Mam zemju w głažku z Hochoze. To jo Katka pśigótowała. Mam zemju w głažku ze Žylowa. To jo Janko mě dał. We Wjerbnje jo Jakob zemju nazběrał. W Janšojcach jo Anka pomagała. Tam jo wezeła zemju na Dubowótšu. Ha, tak mógu ja pśirownaś. Źo jo zemja nejlěpša: We Hochoze, Janšojcach, Wjerbnje abo w Žylowje? Źo rosćo bob nejlěpjej? Aby to wunamakała, som stajiła styri głažki ze zemju do mójeje śpy w Chóśebuzu. To su neutralne grunty. Cu glědaś we jśpě, źo semuška nejlěpjej rostu. Gaž wence buźo śopłej, ga směju te głažki wen. Kake semuška som wezeła? Som wužywała bob. Bob som teke na Dubowótšu zběrała. Wón jo tam łoni rosł, zdrjał a wuschnuł. Zernka dweju boboweju sortowu budu móje semuška.