Grono mjaseca februara 2021 jo: „Wjaselśo se [...], až waše mjenja we tych njebjach su napisane“ (Lk. 10, 20)

Mě luźa, to jo něco wósebnego, za starjejšeju, kótarejž stej jo góleśu dałej, za to góle, za tu wósobu, kótaraž jo dostała jeje mě. Z tym mjenim źo pó žywjenju.

W bibliji starcyjomy wót cełego zachopjeńka na tšojenja, kótarež wujasniju mě luźi. Myslimy se na Hadama – to jo serbski „cłowjek“ a Hejbu (hebrejski: chawa), to jo „maś žywjenja“. Myslimy se na Jezusa. Jogo mě wóznamjenijo „pomoc“, a teke „ zbóžownosć“ (Heil). Mjenja du do dłyminy, wótwóriju šyroke rozměśe. We nich wiźimy luźa, a teke wósebnosć togo, kótaryž ma wóne abo druge mě. Wósebny njestatk jo, gaž luźam worduju jich mjenja kšadnjone, gaž luźe worduju ku numeroju, kenž jim něchten zatetowěrujo.