Wón słuša k tym wósebnje znatym, zasłužbnym wósobam w serbskem wědomnostnem a kulturnem žywjenju: Dr. Pětš Šurman, historikaŕ ze Serbskego instituta w Chóśebuzu. Kóńc januara jo wón zešwyrnuł swójo 60. žywjeńske lěto. Ku góźbje tych narodninow, ako se dla korony słušnje wóswěśiś bóžko njamógu, gratulěrujo teke Nowy Casnik a prezentěrujo portrej togo jubilara.

Wón jo se naroźił a wótrosł w Chóśebuzu, źož jo teke do šule chójźił a na Serbskej rozšyrjonej wušej šuli swóju abituru wótpołožył. Na tej šuli jo teke raz jogo nan ceptarił, mjazy drugim w pśedmjaśe stawizny. Nan, Maks Šurman, jo póchadał z wórjejskich stron a jo był maminorěcny Górnoserb. „Nan jo teke wopytał, z nama – z mójeju sotšu Sabinu a ze mnu – dolnoserbski powědaś. Ale wón jo někotare lěta zwenka Dolneje Łužyce był, w Barlinju“, se dopomnjejo. Na SWRŠ stej wón a jogo sotša dolnoserbsku rěc intensiwnjej nawuknułej, do togo južo pitśku w póšulskej wucbje pla Bjarnata Rjentša a drugich.