Našym starym wjerbam gronje a pišu w medijach južo wjele lět Malkojc wjerby abo Malks Weiden. Někotare wót nich su južo wjelgin stare. Ja mógu se dopomnjeś, až su stojali južo we mójom źiśecem casu pśi našej tšuze. Ta wjelika wóda jo kužde lěto pór raz mimo běžała, ale wóni su stojecy wóstali.

Aby wjerby tak stare wordowali, muse wóni kužde wósym do źaseś lět pucowane wordowaś, wacej se rozłamju a zajdu.

Z tym pucowanim jo wjele wuźěła, ale drjewo jo notne za topjenje, a gałuzy worduju chyśone a spalone we jatšownem wognju. Wjerby daju w lěśu chłodk tomu zbóžoju, gaž słyńco pali z njebja...

Te wjerby su pśecej, lěc we zymjem, nalěśu, lěśu abo nazymu, dobry motiw za móju kameru.

Prědk našog domu mamy teke styri wjerby pśi našej něgajšnej jamce. Te jo južo raz serske telewokno filmowało za swóju moderaciju. How smy musali južo dwě nowe sajźiś, dokulaž te wjelgin stare su wumrěli. Ale teke pśi našom Abcugu (to jo mě groble) rostu něnto pór lět zasej nowe bomy a ja sajźam tam pśecej hyšći druge, lětosa zasej wjerbu.