Luźoju jo pěś zmysłow danych, z kótarymiž swět wokoło sebje zacuwa: wizuelny, awditiwny, taktilny (z palcami), olfaktoriski (z nosom) a gustatoriski (ze šmekom) zmysł. Wón wiźi, słyšy, cujo z kóžu a cujo z nosom a jězykom. To wiźenje a słyšanje stej za nas luźi centralnej. Wónej słužytej komunikaciji, ale zrownju stej našej muziskej zmysła. Wšykne klasiske wuměłstwa su wót njeju wótwisne. Za cuśe – lěc z kóžu, z nosom abo z jězykom – mamy w serbskej rěcy jano jadno słowo. Wóno jo hyšći wěcej ako wizuelny a awditiwny zmysł ze śěłom a materielnym wobswětom zwězane a zawěsćijo cele njepósrědnje našo pśežywjenje ako teke seksuelnu interakciju a z tym dalejwobstaśe cłowjestwa. Wšykne zmysły maju jadnu zgromadnosć: Wóni su naše woknyška do materielnego a energetiskego swěta, pótakem zwězowańske městno mjazy wenkownym fyzikaliskim a nutśikownym psychiskim swětom.