1. apryla buźo premjera nowego dolnoserbskego źiwadłowego kusa. Budyšyńske Nimsko-serbske ludowe źiwadło jo se zasej něco luštnego wupytało: Komediju drježdźańskego awtora Guntera Antraka „DO ŹĚŁA – NO, CHOP!“ Ale k tomu su se teke druge mě wumyslili: „Ty sy ten góspozowaŕ, lubank! / Du bist der Hausmann, Schätzchen!“ A tak to teke běžy we tom kusu.

Wu Šmitojc manźelskeju Wernera a Konstance stoj swět na głowje. Konstanca gótujo w swójej firmje njepóźaržanu karieru. Werner – mjaztym mimo źěła – doma sejźi, blatujo, rěšy a ganja pśi nakupowanju za tunimi wěcami. Jogo zacuśe sebjegódnosći jo kradu spadnuło.

Napśisko – pó jadnom ze zwuconych zwadow mjazy manźelskima – dojźo list do domu, na Wernera adresěrowany. Njeznaty wótpósłaŕ lubi jomu pjenjeze, gaž wósoba XY, kótaruž wónej, se wě, njeznajotej, wumrějo.

Šmitojc pśepytujotej wózjawjenja smjerśi a tu jima njeznatu wósobu w pósmjertnem wopomnjeśu napšawdu namakajotej, prědna pjenjezna suma dojźo. Něnto źo raz za razom, pśecej zasej nowe listy pśidu, sumy bywaju wětše, až wokoło 100.000 euro.