Rědko namakajoš luźa w serbskej Łužycy, kótaryž njeznajo Rownisku Edith Pjenkowu.Jeje angažement ako njewomucna wójowaŕka za wobchowanje serbskich jsow, wobgrozonych pśez wudobywanje wugla, a za dalejlabowanje serbskeje rěcy w slěpjańskich stronach se wótbłyšćujo w cełej Łužycy. „Nic wjele powědaś, cyniś“ jo jeje moto. Źinsa hyšći jo Edith Pjenkowa aktiwna na politiskem pólu ako starstwowa prezidentka Serbskego sejma. Ako Serbowka aktiwna w towarišnostnem žywjenju z wjelerakimi nazgónjenjami ma wóna wjelike zasłužby. Togodla som se z njeju rozgranjał.

Wopišćo pšosym Waš žywjeński puś do pówołańskego žywjenja. Wy sćo wukubłana wótkubłaŕka. Kake pśedstajenja sćo měli wó Wašom pówołańskem puśu? Sćo źěłali w Rownjańskem horśe, co jo se Wam spódobało na tom źěle a jo serbska rěc měła rolu w tom horśe?