Serbska cerkwja w Luborazu stoj we srjejźišću zajma. Zasromana se źinsa pomjenijo „Landkirche“, dokulaž jo słužyła wokolnym wejsanarjam ako Bóžy dom. Z tym se južo mysle, až z tym serbskim to njama nic cyniś. Chto se hyšći wuwědobnijo, až wejsanarje su byli wše serbske? Abo ako něchten jo gronił, my mamy how jano camprowanje, ale žedne serbske nałogi znate njejsu.

Pó wuspěšnem pśenimcowanju zwěsćujo nimska towarišnosć z wětšynu, až how njedajo nic serbskego – dla cogo se dejała dobrowólnje wuznaś k serbskemu sedleńskemu rumoju? A gaž póžedanje pśiźo z drugego boka, pón jo to njeznjasliwy śišć serbskich politikarjow.