Mija ma špatnu lawnu. Co se maś jano mysli – wóna, to jadnasćolětne źowćo, dej jatšy jěś k starej mamje pó jaja. Ako małučke źowćko a teke žedne lěta pózdźej jo to rada cyniła, ale něnto wó pytanje jatšownych jajow wěcej nic njeroźi. K starej mamje k jatšam woglědaś, to jo ok. Za hyśe pó jaja wšak cujo se dawno juž pśestara. Mija njewě, lěc dej płakaś abo se smjaś!

Kužde lěto jo to to samske! Do jatš sebje wobstaraś jaja pla starkeje, kenž su znjasli jeje kokošy. Barwy kupiś, jaja wariś a je barwiś. To wšykno trjeba swój cas, w kótaremž by Mija lubjej ze swójim tabletom se zaběrała a grajkała. Jeje pśijaśelka se ze swójim tabletom južo pšawje derje wuznajo.