Z Rubyna/Ruben. Šlodaŕka serbskich drastwow Johanna Zapjacowa (Sapjatzer) w Rubynje kradu wjele cyniś ma. Pó casu zapustow jo wóna nejpjerwjej cas prědnych wobgranicowanjow k zagaśenju rozšyrjenja koronawirusa wužyła, aby swóju źěłaŕnju do rěda a rěcha spórała. „Gaž w stawnem chwatku źěłaš, pón se wě njejo tak, až wšykno se ned kradosćiwje tam zarědujo, źož pópšawem swójo městnaško ma. Stakim som nejpjerwjej zasej za pórěd starała a som se pón wjaseliła, až som jatšy raz wopšawdu tak pšawje póžywaś mógała“, wulicujo Rubynaŕka, ako wót 16 lět swójsku šlodaŕnju wjeźo.

Wšykno jo něnto wšen pśeglědne w jeje źěłaŕni: Jadna spižka jo połna běłych cańkow, druga połna wušywanych bantow za kóšule, pśi sćěnje jo delka z wjele skoblickami z wušywańskim pśěźeńkom (Stickgarn), a sukna su na wšakorakich štapjelach rědowane pó tom, lěc su za kóšule, bluzki abo šorce. Wšykno se how namakajo, což za to notne jo, aby serbska drastwa ze wšyknymi pśisłušnymi źělami se zgótowała.