We srjejźowěkowych pismach jo wopóznanjona radna licba mjenjow słowjańskich rodow na staroserbskem teritoriumje. Mjenjowědnik Walter Wenzel analyzěrujo je wótnowotki we swójich nowšych knigłach. Wón wuznajo, až za wětšy part štycy we nich paršonowe mě rodowego wjednika. Stakim rownaju se wóni, což motiwaciju nastupa, patronymiskim mjenjam jsow, kótarež su wordowali tejerownosći pomjenjone za wjednikom rodu abo swójźby tych załožari. K takim mjenjam słušaju teke Milcany, prědowniki górnołužyskich Serbow. To mě groni za wu­znaśim awtora Miłkowe luźe, luźe Miłka.

Nastawk ma titel Stammes- und Gebietsnamen im altsrobischen Sprachraum, wón se namakajo we knigłach Die slawische Besiedlung des Landes zwischen Elbe und Saale – namenkundliche Studien, ako su pśed krotkim wujšli we nakładnistwje baar (Casnik jo pisał).

*