Něnto jo źiwny cas. W interneśe som cytał špruch: „Die Grenzen dicht, die Regale leer. Willkommen in der DDR.“ Luźe maju tšach, až stat, towarišnosć zgubijo kontrolu. Ako něgajšne staśany DDR smy něco pódobnego dožywili. Wjele, wjele luźi jo zgubiło swójo źěło, pó 55 lětach su byli pśez noc rentnarje.

Něnto ta kriza jo hynakša, mamy „mjenjej lichoty“ ako za cas DDR. Namše su zakazane, maš „Kontaktverbot“, serbska wucba na zakładnych šulach spi, Ponaschemu a Domowina njamatej zgromaźiny, serbske institucije maju homeoffice a lody su zamknjone. Smjerś grozy kuždemu, chtož krydnjo tu mrětwu. K našej gluce mamy internet, tak jo móžno, teke w casach korona-krize knigły skazaś a lazowaś.

Ja som se kupił „Statistik der Lausitzer Sorben“ wót Arnošta Muki a mytowany roman „Stern 111“ wót Lutza Seilera. Woboje knigły mam za wažne a wužytne w casach krize. Knigły Muki w pśełožku Roberta Lorenca su dobre. How ma kuždy, kenž se zajmujo za historiju Serbow, dobry zakład. Pśełožarju słuša wjelika chwalba.