Z Husa/Maust. W Gatojskej gmejnje swěśe zapust pśecej wjelgin pózdźe – teke lětosa. W Nowej Jsy na prědnej sobośe w měrcu jo se wšo derje raźiło, ale ten husański tyźeń pózdźej (slědnu sobotu) jo wordował wótpowěźony.

„To njejo nam lažko pśišło, ale situacija jo se naraz pśewobrośiła. Aby naše starše wobydlarje njepśišli do škódy, smy wobzamknuli, až pśeśěg lětosa njebuźo. Wjelgin škóda, ale... za lěto buźomy zawěsće zasej swěśiś“, jo nam gronił Peter Knor (Knorr), wjednik młoźiny. Wšykne su z tym wobjadne, teke šołta Harald Groba. Knor jo se za jogo měnjenim telefoniski wopšašał, ako Groba jo hyšći na urlopje był.