Anka mója roža

Ja śi stawnje njasu

w mójich myslenjach;

ja śi wobrukuju

w nocnych cowanjach;

roža, moja gjardosć

mója pyšnosć ty,

Anka, mója glucnosć mója lubosć sy!

Anka, ta roža, 1879; 2/14

Mato Kosyk (1853 Wjerbno – 1940 USA) a Fryco Latk (1895 Nowa Wjas – 1980 Weimar) matej gromadnosć: Wobej stej dłujke zemske lěta pśebywałej we cuzbje – wobyma běšo domacna serbska zemja cas žywjenja bliska a wěc wutšoby. Toś ta lubosć k rodnej zemi daśi jo kórjeń togo, až su Kosykowe basni za ilustratora Latka a pówabny sujet. Dwójc raz: za młodego wob cas studija a za 55-lětnego, ako ma wuměłc južo waźenja z wjednistwom Krejza serbskich twórjecych wuměłcow, z kótaregož jogo »dla dekadentnych bergaŕskich myslow« 1954 wuchyśe. Wěrno jo, až wón górjašo se za kejžorski cas a njejo se z drugimi politiskimi systemami mógał spśijaśeliś, nic z Weimarskeju republiku, nic z nacistiskeju, źož njoco strowiś pó hitlerskem, a nic ze socialistskeju. 1965 wuzamknu jogo teke ze Zwězka twórjecych wuměłcow DDR.

Illustracije za PĚSŃE I. (1929) a PĚSŃE II. (1930)