Kšasny jo słyńcny a bytšny źeń. Na wjažynej terasy wu Šołćic, we jsy Hornja Kina (Oberkaina) pla Budyšyna, móžoš dłymoko dychaś, se cystego powětša nasrěbaś. Wót how maš daloki rozglěd až k łužyskim góram. Wjelgin pówabna kulisa. Ja chopijom spontanje spiwkotaś ludowy spiw „Łužyca mója, lubosny kraj, domownja mója, kwětkojty raj...“

55lětna rěcywědnica dr. Jana Šołćina glěda na mnjo a groni: „Jo, to jo krajina kaž we tom spiwje. Ja to tež tak zacuwam, gaž sejźim z manźelskim abo z cełeju familiju how wence na terasy, a my se dajomy wobguslowaś pśez rědnu łužysku krajinu“.