Maksimilan Hasacki a Šarlota Kušcyc (Kuschka) z Dešna stej se wobźěliłej w septemberu na konferency za mało powědane rěcy w měsće Victoria w Kanaźe, źož stej se wopóznałej z rewitalizaciju wobgrozonych indianskich rěcow. „Wjele by my sebje w Łužycy mógali wót nich wótglědaś“, jo wón měnił. Jogo ideja: imersiwna zakładna šula a teke imersiwne kurse za dorosćone. 
Wuwucony chemikaŕ a něgajšne „Witaj-góle“ Maksimilian Hasacki a studentka sorabistiki Šarlota Kušcyc, wobej z Dešna, stej se w lěśu wobźěliłej na konferency HELISET TŦE SK’ÁL („Daj, aby rěc žywa była“) za mało powědane rěcy we Victoriji w Kanaźe. Tam stej se wónej zeznałej ze zastupnikami wšakich indianskich ludow, kótarež wopytuju swóje wobgrozone rěcy pśed wótemrěśim woplěwaś. Kaku wucbu z togo stej wónej pśinjasłej domoj, do Łužyce, to stej wónej wulicowałej na Serbskem bliźe w Měsćańskem muzeju w septemberu.
Rěcy wjelich indianaŕskich rodow we distrikśe British Columbia su južo wótemrěli, a někotare maju jano hyšći gjarstku powědarjow. A weto njejsu se wóni powdali, ale zwigaju swóje rěcy z rowa, rownož njamaju swójich institucijow a teke w šuli njegrajo jich rěc žednu rolu ‒ jo wulicował Maksimilian, wjelgin rozpalony wót togo, což jo w Kanaźe wiźeł a zgónił.
