Naše lazowarje namakaju we oktoberskem wudaśu Rozglěda (wódajśo, až smy wašo mě pó našom napisali!) zasej licbu artikelow, ak maju cyniś z Dolneju Łužycu. Madlena Malinkec wopisujo we nastawku Rěčna změna a rěčny konflikt w Lubinje w zažnem (=ranem) nowowěku (= Neuzeit), kak we 17. a 18. stolěśu Lubin jo se pśenimcował. Z pisnych žrědłow dajo se wuznaś, až měsćańske raźce su tam na zachopjeńku 17. stolěśa serbsku rěc aktiwnje znali, 150 lět pózdźej pak jano hyšći jich źěł jo pasiwnje serbski rozměł. Wušej togo: Rěcne konflikty jo dało, ale how njejsu pśecej Nimce pśeśiwo Serbam agěrowali, ale zastupniki wšakich institucijow pśeśiwo sebje. A serbska wósada jo teke z wuspěchom młogi raz rěcne konflikty k swójomu lěpšemu rozwězała.

K pórucenju jo rozgrono z historikarjom dr. Friedrich Pollackom wót Serbskego instituta dla rasowych pśespytowanjow we serbskej Łužycy we 1930tych lětach. Mjazy drugim jo se wuchowała taka studija biologa Friedricha Merkenschlagera z Błotow!