Co změša narodnosći?

Na jadnom z tych śopłych wjacorow som wuběgnuł kupce a z hotela, som gnał pó asfaltowej droze do Niwice, pó rownej droze ako stśělenje z pšuskego karabinarja. Wót hotela do Niwice njejo dalej ako jaden kilomejtaŕ. Cerkwiny torm jo kiwał pśez póla a groble z wólšami. Pó droze su mě ako rolnikarja zajmowali folijowe stany, 10 mejtari šyroke a snaź 80 mejtari dłujke. W stanach su rosli słynice, a což jo mě zagórjeło: Te słynice su byli rostlina za rostlinu w dłujkem rěźe wó tśi raze wětše ako móje doma, a na nich su rosli bźeze pśegnawanja, pěś a snaź samo źaseś razow wěcej cerwjenych, strowych słynickow ako pśi mnjo doma w gumnje. Ze šlawcha w zemi kapjo ku kórjenjam słynicow wóda ... a zawěsće jo se jim hyšći něco pśidawało, což jo rosćenjoju tyło. Słynicki su byli słodke a fryšne. Gaž doma na jadnej rostlince źaseś płodow narosćo, wisy how tśiźasća słynickow... Luź by se myslił: How někaka mašina słynicki terga, tak tšašnje wjele. Abo chto howacej?