Ze Slěpego/Schleife. Wóna co luźam blisko byś. Wóna cesći jich nazgónjenja w žywjenju. Cełe źewjeś lět jo faraŕka Antje Schröcke (56) była dušepastyŕka a póraźowaŕka za tych, ako su pótrjefjone wót jamy w slěpjańskej wósaźe. Njewótwisna jo była, a jo pśewóźowała luźe we swójich starosćach. Nosaŕ jeje źěłowego městna jo był cerkwiny wokrejs Šlazyńska Górna Łužyca. Financěrowane jo to było ze srědkami zakładnego dogrona mjazy slěpjańskeju gmejnu a koncernom Vattenfall w lěśe 2008. Wó wopśimjeśu jeje źěła, plany za pśichod a wjasołosć nad jatšowneju powěsću jo Andreas Kirschke z njeju powědał.

Faraŕka Schröcke, kake myslicki Was gnuju na kóńcu Wašogo statkowanja w Slěpem?

Antje Schröcke: Pśipóznaśe a źěkownosć. Rozžognowańska namša dnja 24. měrca w slěpjańskej cerkwi jo mě kradu gnuła. Wjeliki źěl pśibytnych su byli luźe, ak som znała z gremijow, z gmejny a te, z kótarymiž som wósebinski cyniś měła. To jo mě dało dobry wótgłos, som se mysliła: „Som luźe wopšawźe dojśpiła we jich žywjeńskej situaciji.“

Cogodla pśestajośo něnto?