Z Turjeja/Tauer. Młoźina ma tudy wobuzu z wobydlarjami, kótarež wopytuju kšajźu pśi góźbje jatšownego wognja na tom wognišću swóje stare meble spaliś. Ta wěc jo pśišła do grona na woklapnicy pětk wjacor we kjarcmje „Pśi gaśe“ (Am Dorfteich). Zastupna šołtowka Kerstin Albrechtowa jo se tam pśed jadnab 50 luźimi pógóršowała, měnjecy, až take cynjenje jo zakazane. Do wognja směju pśiś jano gałuzy a druge wótpadanki z gumna. Młoźina njamóžo prědku wen ceły cas pśi tom wognišću wachowaś, a wetom wótloduju tam někotare wobydlarje swój stary chabź. Młode luźe muse jen pótom, nježli ten wogeń chopijo se paliś, z teje kopice wuwlac, a Albrechtowa musy se staraś, až ten njerěch pśiźo naslědku na deponiju. Ten wobsednikaŕ, na kótaregož gruntach jatšowny wogeń jo, jo wubójany, až to wognišćo njewordujo spěšnje zasej zrumowane a až wón změjo wobuzu dla gadowatych substancow we popjele. A wón jo južo grozył, až njebuźo wěcej ten wogeń na swójich gruntach pśiwdaś. Gmejna sama pak njama žednogo swójogo flacka za to. Togodla se pšaša, lěc jatšowny wogeń hyšći buźo.