„A za to ja pšosym, aby waša lubosć hyšći wěcej a wěcej pśiběrała, we wšakem huznaśu a nazgónjenju.“ (Fil. 1,9)

Lubosć jo něco kšasnego. Lubosć młodego nana k swójomu góleśeju, lubosć zwěrneje žeńskeje k spušćobnemu muskemu, lubosć źiśi k starjejšyma, lubosć k pśiroźe...

Manźelstwo jo rowno w kśesćijaństwje wjelgin wažne. W Starem testamenśe se powěda pak tež wó źěleńskim lisće, kenž móžotej sebje manźelskej mjazy sobu daś, gaž jo mjazsobna lubosć abo zwěra jeju spušćiła. Znate jo, až w Nimskej pśisamem kužde druge manźelstwo rozejźo. Juristiska institucija njamóžo lubosć garantěrowaś.