10. stacija: Běła Góra / Byhleguhre

Pó dwórnišću w Smogorjowje jo Błośańska zeleznica wopušćiła něntejšny wokrejs Sprjewja-Nysa a jo „zajěła“ do něntejšnego susednego wokrejsa Damna-Błota, do Běłeje Góry. Za to jo trjebała za te dwa a poł kilomejtarje jadnab 7 minutow, gaž njejo był w zymskem casu rowno wusoki sněg abo někake druge tšašne njewjedro.

Něnto se młoge wěsće pšašaju, kak jo se ta „Gusta“ dostała pśez ten wjelgin šyroki Pódpołnocny kanal (Nordumfluter). Běchu tam za nju twarili dłujki most? Ně, ně! To wšykno njejo było notne, pśeto ten kanal – wón ma swój zachopjeńk blisko Smogorjowa a swój kóńc blisko Lubina, źož běžy do Sprewje – jo se dotwarił akle wokoło lěta 1975. A w tom casu ga běšo ta zeleznicka južo dawno wudychnuła! To se wě, až běchu zagronite wó tom pśemyslowali, twariś pśez ten kanal most za „Gustu“. Ten by był pón bejnje dłujki – něźi 100 mejtari a z tym teke bejnje drogi. Wšake su měnjece, až jo teke to k tomu pśinosowało, až su rozsuźili, južo w lěśe 1970 pósłaś „Gustu“ na wuměńk. (Gaž se cesto groni, až źo něchten na zasłužony wuměńk, pón to wěsće za našu Błośańsku zeleznicu njepłaśi!)