Pśiběra licba luźi, kenž se cuju popajźone w pśedpisach a kaznjach. Ernesto Cardenal (1925-2020), katolski duchowny, basnikaŕ a spisowaśel z Nikaragua, jo słušał k tym nejwažnjejšym zastupnikam teologije wulichowanja. Dokulaž jo se pśecej zasajźił za chudych luźi a za měrnu koeksistencu mjazy kśesćijańskimi konfesijami, swětonaglědami a wšyknymi ludami, jo dóstał w lěśe 1980 Myto měra nimskego knigłykupstwa. Ale co dej to byś, taka teologija wulichowanja? Za mnjo njejo źiw, až ma swóje zachopjeńki w Pódpołdnjowej Americe. Wěcej ako pěś sto lět jo tam kulturny, nabóžny, góspodaŕski a emocionalny śišć na domorodnych indiańskich ludow mócny. Aby mógali pśežywiś, su musali pśecej za kompromisami pytaś. Rowno ako Serby su togodla młoge prastare wašnje a nałogi zwězali z kśesćijańskeju wěru. Ale teke pśisedlarje z Europy su musali za kompromisami pytaś, su ga pśišli z katolskich abo ewangelskich krajow, z kralojstwow abo republikow. Wětšyna tych jo była žywa wót swójogo źěła, druge wót źěła afrikańskich njewólnikow abo chudych aziskich pśesedlarjow.