Dolnoserbska rěc jo we słabem stawje. Jeje wužywanje a dalejdawanje stej se mócnje wobgranicowałej pó Drugej swětowej wójnje. We wuběźowanju z dominantneju rěcu jo wóna była bita. Nimska rěc jo wordowała rěc wšyknych zjawnych wobłukow, a teke we priwatnem žywjenju su cłonki zgromaźeństwa ju w pśiběrajucej měrje wužywali. Pó pór lětźasetkach symboliskego rěcnego spěchowanja (kazniske wustawjenja, prezentnosć w kubłańskem systemje, funkcioněrowanje serbskich institucijow a tak dalej), ale mimo šćitowych napšawow, kenž by pózbuźili powědarjow, tu rěc wužywaś, a kenž by jich ako zgromaźeństwo zmócnili, stej se prestiž rěcy a jeje praktiske wužywanje bejnje wósłabiłej. Akle wót poměrnje krotkego casa dajo pówažne wopyty, aby se etablěrowałej koherentna rěcna politika a planowańska strategija k rewitalizaciji rěcy.