Z Janšojc/Jänschwalde. Wšakorake pórucenja cakaju na gósći, pśedewšym na Janšowarjow kuždy stwórtk w Serbsko-nimskem domowniskem muzeju Janšojce. Wót oktobra dajo w rumnosćach muzeja zasej pśězu a mały rěcny kurs.

Cas pśězow se zachopijo

Źěła w gumnyškach su pśisamem dogótowane, dny bywaju krotše a jěsnjej se śmi. Malsnjej smy něnto nutśi we jśpě – abo w janšojskem muzeju. Wjednica muzeja Rosemarie Tšukowa wótwórijo zasej swóje źurja a bitujo wšym zajmowanym móžnosć mjazsobneje wuměny. Pla muzejoweje pśěze móžo kuždy se wšakorakim rucnym źěłam pśiwobrośiś. Tak jo se slědny stwórtk šesć žeńskich tam zmakało a kužda jo swóju rucnu zaběru sobu pśinjasła. Su źali a wušywali. Na pulowerje jo se dalej źěłało, kenž južo jadno lěto na dogótowanje caka. Nastałej stej śańki šal a nowy wobwězk (Stirnband). Ale jo se teke za serbsku drastwu wušywało. Taki projekt jo był cypjel za kjarmušu, z makowymi kwětkami, módrackami a kłosami.