Ze Žylowa/Sielow. Gaž se někake wjelike wěcy stanu, pón su te małke wěcki, małke tšojeńka, za wětšy źěl zabyte. Teke w sporśe, w balokopanju jo to tak, ako smy gano na kóńcu junija a na zachopjeńku julija dožywili. Za wšych – za balokoparjow samych a za jich pśiwisnikow – jo było jano to wažne, což jo se tšojło pśi europskich mejstaŕstwach w balokopanju a za młogich teke dalej to, kak buźotej „Serbskej mustwje“ wótrěznuś na EUROPEAŹE. Tak jo se pśisamem „w śichem“ wótměł dalšny turněr w balokopanju, źož jo teke šło wó drogotny pokal. Pó južo dłujkej tradiciji stej ga Domowinska župa Dolna Łužyca a jeje młoźinski aktiw njeźelu, 30. junija, pśewjadłej swój turněr wó Domowinski cup. Dla togo, až běšo se łoni mustwo ze Žylowa wudobyło w Hochozy toś ten pokal, jo wejsna Domowinska kupka žylojskeje młoźiny lětosa wugótowała toś ten turněr. Zgromaźe z Tobiasom Ungerom, zagronitym za młoźinske źěło we župje Dolna Łužyca, su toś to sportowe zarědowanje pśigótowali a mustwa z drugich serbskich jsow pśepšosyli do Žylowa.