„Serbstwo jo domownja za mnjo – wót mójogo źiśetstwa wuknjom serbsku rěc a wóna słuša k mójomu žywjenju“, groni Stephanie Heinzowa z Chóśebuza a pódšmarnjo, až wóna se wjelgin wjaseli, až móžo źiśam serbsku rěc pósrědniś. 2022 jo wóna zachopiła, na picańskej zakładnej šuli ceptariś – wšykne rědownje, wót prědneje do šesteje, a nic jano serbsku rěc, teke matematiku, nimšćinu, wěcnu wědu a muziku wóna wucy. Z tym serbskim pak jo ta droga 34lětneje młodeje žeńskeje do šulstwa se wšak zachopiła – k tomu pózdźej wěcej. Zalubowała jo se wóna do serbskeje rěcy južo ako wuknica na zakładnej šuli w Žylowje.Wótrosła jo roźona Stephanie Philippojc w Chmjelowje. Serbskej starjejšej abo serbskej starej starjejšej njejo wóna měła – jano wóna jo serbsku rěc w šuli nawuknuła a ju powědała. Pó wuchójźenju žylojskeje šule jo wóna na Dolnoserbski gymnazium šła a tam 2010 wuspěšnje swóju abituru złožyła. Pótom jo zachopiła wukubłanje ako wótkubłaŕka a w ramiku togo wukubłanja jo měła na Centrumje wušego schójźeńka w Chóśebuzu (OSZ) teke serbšćinu, ga pla Birgit Preußoweje.