Ze Slěpego/Schleife. Chtož se wóženijo, se wudajo, swajźbujo – ten cyni to w cerkwi. Něga za wětšy źěl, źinsa jo to tšochu hynac. Pśed krotkim, 21. měrca, su dožywili w tej rědnej, starej cerkwi w Slěpem taku swajźbu – abo pšawje gronjone „swaŕbu“, pak ceło hynac. Tenraz njejo stojał młody pórik pśed hołtarjom, ale to žognowanje wót faraŕki Jadwigi Malinkoweje su tenraz dostali nowe knigły! Ga take wó serbskich swajźbach w Slěpem a wokolnych jsach, a to głownje wó tom, kaku serbsku drastwu su se něga k tomu wjelikemu, wažnemu a cesnemu dnju woblekali. W rěźe „Gładźarnica“ – dolnoserbski: głaźnica, die Plätterin, die Frau, die das Putzen (głaźenje/ der Braut besorgt). „Die Schleifer Tracht/Slěpjańska burska drasta“ ga jo towaristwo „Kólesko“ zestajiło, pisało a wudało južo te tśeśe knigły! W tej prědnej ediciji su wopisali tu drastwu tamnych „dźěćetkow“ a w tej drugej tu wósebnu ludowu drastwu w „cerkwinskem lěśe“. Ako jo se pśi tej góźbje k wěsći dało, kśě tu „seriju“ hyšći dalej wjasć z dwěma knigłoma.