W měsće Kecskemét bydli w swójom familijowem domje ludowa wuměłcowka Katalin Zsigó. Na agilnej, powědatej a pśijaznej žeńskej razka pitśitśku njejo pytnuś, až jo wušej 70. Na zecu a bruslacu ma wušywane kwětkowe motiwy w mócnych barwach. Teke sćěny śpow su wobmólowane z ornamentami tradicionelnych wušywanjow regiona. Wšo to jo Kati sama stwóriła. Wóna wobkněžyjo wšake techniki rucnego źěła a pócera swóje ideje z ludowego wuměłstwa wokoliny.

Nejlubjej pak se zaběra z wupyšnjenim jatšownych jajkow. Wósebnje pśed jatšami pokazujo wóna lubowarjam tych pyšnjeńkow z cełego swěta, kak se jajka wóskuju. Pśi tom se kněžy pśijazna, spódobna atmosfera. Wóna groni: „Na zachopjeńku smy cuze, se sedamy a wupyšnijomy jaja, se rozgranjamy, se smjejomy a slědkoju luźe wótwóriju swóje wutšoby. Ako pśijaśele źomy roztyla. To pisanje jajow skšuśijo gromadnosć. Něga su starše tym młodym pśi zgromadnem spiwanju swóje znaśa dalej dawali.“