Z Limbarka/Limberg. Njeźelu, 18. februara jo to tak daloko było. Limbargarje su mógali skóńcnje swój jubilejny zapust pśewjasć. Pópšawem su kśěli južo łoni swój 110. jubilej wjelicnje swěśiś, ale bóžko jo kapała wupadnuła. Tak su Limbargarje z nuze dobry pócynk gótowali a su zapust do togo lěta pśesunuli. Toś ten rozsud jo se zarownał z wósebneju „paleńcoweju“ licbu 111 a z dobrym, słyńckowatym wjedrom. Chtož jo južo dypkownje zeger dweju do jsy pśišeł, jo lěbda mógał se pógibowaś. Mimo tych 150 pórikow jo mań luźi na boce wuskeje wejsneje drogi napněte na zachopk pśeśěga cakała. Akle ak su z dwěma kapałoma spiwajuce a rejkotajuce wumaršěrowali, jo ceły, jadnab 250 mejtari dłujki pyšny rěd wiźeś był.