Smy měli w serbskich jsach wjasoły zapustojski ruš. Žeńske su rědnučke pyšne serbske drastwy nosyli. Teke luštne camprowarje a luźe w karnewalowem pśeśěgu w měsće su se hoblekali barwojte kostimy. Srjodu-pódjebnicu jo chopił spótny cas. We njom se žeńske sedym tyźenjow dłujko na jatšowne spiwanje pśigótuju. W carnych serbskich drastwach budu w zajtšnych góźinach jatšownice spiwaś jatšowne kjarliže. Carna barwa symbolizěrujo w našom kulturnem krejzu elegantnosć a pówažnosć. Ewangelske faraŕki a fararje nose namšu wósebnu carnu drastwu, talar pomjenjony, z běłeju kłopku (Beffchen), casy ze swětłeju, decentnje pyšneju stolu. Toś to až do glozonkowu segajuce hoblacenje jo se zawjadło w Pšuskej 1811 pśez kabinetny pśikaz krala Fryca Wylema III. za kśesćijańskich a žydojskich duchownych ako teke za sudnikow a dalšnych kralojskich zastojnikow, wě wikipedia. We wšakich krajach nose carne talary-roby teke pśi pśepódaśu kóńcnych hopismow na uniwersitach. Carna barwa tež na žałowanje a smjerś pokazujo.