Wšykno, což gótujośo, cyńśo w lubosći. (1 Kor 16, 14)

 Tak zni bibliske grono za lěto 2024. Tak jo pisał pósoł Pawoł pśed 2000 lětami na młodu wósadu w Korinśe. A to jo wjelgin kompleksna wěc. Dajo wjele formow a wurazow lubosći. Lubosć grajo wjeliku rolu w našom žywjenju a teke w medijach, literaturje a wuměłstwje.

Mamy samo symbole za lubosć, nejwěcej centralny jo zawěsće wutšoba. Ale to wšo njeměni pósoł Pawoł. Wón měni naš póměr z Bogom. Lubosć pśiźo wót Boga. Bog jo žrědło lubosći. Wón jo nas tak lubował, až jo pósłał swójogo jadnučkego syna na swět, aby nam wótewzeł naše grěchy. Togodla jo naša prědna kazń, až dejmy Boga lubowaś z cełeju wutšobu a dušu. Jezus pak jo nam dał drugu, nowu kazń: Ty dejš lubowaś swójogo blišego ako sam se.