Chtož co se raz tak pšawje zanuriś do bogatosći teje „wejsańskeje“ dolnoserbskeje rěcy, tomu pórucujom knigły „Ta wońkotata nazyma“ awtorki Margity Heinrichoweje, kótaraž by w maju 2024 swóje 100. narodniny swěśiła. Maminorěcna Žylowkaŕka jo měła wótwórjonej wušy a wócy za wšo, což ju wobdajo. Take jo trjebała pśi žurnalistiskem źěle ako rozgłosowa redaktorka, ducy pó jsach Dolneje Łužyce. A až jo měła teke wjeliki talent, swóje nazgónjenja a zacuśa w rědnej rěcy pisnje zdźěliś, wót togo znani jeje 25 wulicowańkow, kótarež jo Beno Pětška we zběrce „Ta wońkotata nazyma“ zestajał.

Cytamy how wó dopomnjeśach ze źiśetstwa awtorki, tšojenjach wejsanarjow, wó drogowanjach a rědnej pśiroźe, teke wó dožywjenjach ze zwěrjetami kaž z luštneju garonu Emma. Namakajomy pśipóznaśa połnej portreta wót serbskeje babki Anna Grabina z Gór a wuznamnego serbskego mólarja