W romanje źo pópšawem wó žywjenje pódzajtšo-frankojskego krala a kejžora romsko-nimskego mócnaŕstwa, Otto I. wjelikego. Weto wopišo awtorka tšojenje w casu mjazy lětami 929 a 941 w Nimskej z perspektiwy Tugomira, wjerchowego syna Habolarjow (Heveller) z groda Bramborska (Brandenburg an der Havel). Wjele lět stej Tugomir a jogo sotša wukupjeńca na kralojskem dwórje, źož wón w běgu casa pómałem se zepśijaśelijo ze swójim winikom Ottom. Historiski fakt jo, až jo sotša Tugomira Ottoju njemanźelskego syna póroźiła, a zbytk swójogo žywjenja w kloštrje pśebywała. Fiktiwna jo pak z mócnymi konfliktami zwězana lubosć mjazy Tugomirom a źowku pśewołanego groby Gero, kótaryž jo se wó pódtłocenje słowjańskich rodow w nadawku krala starał. Akle 940 jo se Tugomir wrośił do Bramborskeje, ako kśesćijan a wjerch Habolarjow, ale jogo rod jo zawězany, Nimcam tribut zapłaśiś.