W slědnych stolěśach jo słušała serbska drastwa hyšći do wšednego žywjenja, ale mjaztym jo se to tak derje ako dopołnje zgubiło. Drastwa se jano hyšći na swěźenjach, ako k zapustoju abo kokotoju wobleka a samo pón nose za wětšy źěl jano wobźělnice swóju drastwu. Chto drastwu wšednje nosy? Jano hyšći mało žeńskich. Cesto laže stare kóšule a šorce jano hyšći pla starkeje w lodce a cakaju na comeback. Weto se južo někotare lěta zasej nowy trend mjazy serbskeju ludnosću pokažo. Pśecej cesćej wiźiš, kak zasej w serbskej drastwje chójźe. Tak źowća nose serbsku drastwu, tež tu wšednu, gaž du na reje do susedneje jsy abo pśiwzeju swójo skóńcne wopismo we swěźeńskej kóšuli a žyźanej šorcy. Nejcesćej jo to na jsach na žnjownych swěźenjach abo na zapusće wiźeś. Wjele pśiglědowaŕkow nosy swóje wšedne kóšule abo swěźeńsku kóšulu z pisaneju šorcu a bluzu. Co maju jadnotliwe źěle drastwy pópšawem wóznamjeniś? A ze cogo pópšawem wobstoj drastwa? Na toś te pšašanja wótegroniju knigły „Serbska narodna drastwa – drastwa Serbow wokoło Chóśebuza“.