Casnik jo se cesto za to chwalił, až su we njom wótśišćane fota z Dolneje Łužyce we wjelikej licbje a až su wóni se teke za wětšy źěl derje raźili. To njepłaśi jano za źinsajšny cas, ale teke za pjerwjejšne lěta. Jaden luź jo w casu DDR a teke hyšći pó lěśe 1990 wósebnje k tomu pśinosował: ga znaty chóśebuski a łužyski fotoreportaŕ Erich Schutt. Gaž raz pśeběramy starše Casniki z togo casa, pón namakajomy wjele, wjele fotow wót njogo. A jolic „pśeslěźijomy“ wobšyrny fotowy archiw Casnika, pón jo jich to towzynt a wěcej fotow, ako jo Erich Schutt ze swójeju kameru za Casnik zapópadnuł. To jo gótował za wětšy źěl w lichem casu, wón ga jo był wót lěta 1952 pśistajony ako fotograf w redakciji „Lausitzer Rundschau“, ako jo tegdy z Budyšyna pśeśěgnuła do Chóśebuza. Njejo pak jano Casnik zastarał z fotami, ale teke dalšne „produkty“ serbskego nakładnistwa – górnoserbske casniki, kalendarje a knigły. A dokulaž jo był z tym pśipóznaty fotograf dwójorěcneje a serbskeje Łužyce, su w Ludowem nakładnistwje Domowina 2012 teke wudali wósebne knigły wó njom. „Erich Schutt – Fotografien der Niederlausitz 1948-1991“ se jim groni.