Za nas „Zorjacki a Zorjakow“ jo se to samo wót se rozměło – na filmowem festiwalu buźomy w kinje sejźeś a se woglědaś ten film „Bei uns heißt sie Hanka / Pola nas rěka wona Hanka / Pla nas gronje jej Hanka“ wót Grit Lemkoweje.

My smy byli napněte a se wjelgin wjaselili, pśeto my smy teke wěźeli, až wóni su z našymi pśijaśelami a w našych serbskich jsach filmowali. Ten prědny serbski kinofilm! Skóńcnje! My smy źěkowne, až take něco dajo. Film jo nas pógnuł. Wón pokažo wažne wobraze, momenty, wósoby a temy serbskego swěta.

Ale weto wóstanjo pla nas źiwne zacuśe. My wěmy, až w Dolnej Łužycy jo mjenjej togo serbskego. Nanejmjenjej na prědne póglědanje. To ma teke swóje historiske pśicyny – by było pśedłujko, to how rozkładowaś. Ale weto, how w Dolnej Łužycy su luźe, ako se zasajźuju za to serbske. Luźe, ako woplěwaju serbske nałogi. A teke, ako powědaju dolnoserbsku rěc. A wósebnje dej se wobspomnjeś, až wjele wót nich njejsu měli tu gluku ze serbskeju rěcu a identitu wótrosć. Ale weto je dajo, te rostlinki abo gałuzki nowego dolnoserbskego žywjenja.