Z Rownego/Rohne. Zachadnu sobotu su se kólaska pó starej tradiciji na Njepilic dwórje wjerśeli. Pśed gódownym casom jo to w zachadnosći slědne burske zmakanje na dwórach było. Na Njepilic dwórje jo se lětosa južo 15. pśěza wótměwała. Towaristwo jo ju do swójogo lětnego programa pśewzeło, dokulaž jo wósebnje cłonk Manfred Rychtaŕ na to gónił. Až do źinsa jo wón ten, kenž se njestara jano wó pśězu, ale se wósebnje zasajźujo za wobchowanje toś teje tradicije w Rownem. Dopomnjeśa du daloko slědk, toś „Kak jo to było – Wie es einmal war“. Pśěza běšo južo w casu Hanza Njepili, lěcrownož njejo se nic dokradnego wó tom dalej dało. Góda se, až źowća a žeńske pśi takich nazymskich zmakanjach njejsu jano pśědli, ale teke šyli. Zgótowali su wšo, což jo trjebne było: Hantwale, lapy, něco k woblekanjeju a na kuždy pad drje drastwy. Wěcej ako lětźasetki jo se to zdźaržało. Na pśězy su se wósebnje młode źowća ze źěłom bližej zeznali. Ale nic kužde źowćo jo wšo wuměło, tak njejsu jano za kólaskami sejźeli, ale su teke šyli a pśipódla serbske spiwy spiwali a je zachowali.