„Nowember – njedajo mało luźi, kótarychž toś ten mjasec z jogo lawnami a wopomnjeńskimi dnjami stšuchli.“

Spócetnje som na toś to wugrono mysliła ako zachopk mójogo komentara k nowemberoju. Wót 7. oktobra, wót masakera teroristiskeje kupki Hamas na 1.400 luźi w Israelu a rownocasnje kidnappinga jadnab 230 luźi, jo se za mnjo wjele změniło.

Namša k spomnjeśeju pogroma dnja 5. oktobra w Nimskej cerkwi a spomnjeśe Města dnja 9. nowembra wołatej dopomnjeśa na wognjowu noc lěta 1938 do myslow, pśinjaso nam zagronitosć za naš cas blisko.

Pla gramoty a mordaŕskego lušta Hamasa nichten njepśiźo mimo. 1.400 a 230 stej za Israel nowej symboliskej licbje. Wónej stojtej pódla licby šesć milionow zamordowanych Žydow w Shoah. 1.400 luźi – jich žywjenja a wjasela na žywjenju su znicone. Jich pśichodoju su głowu wótrubali, jich pśichod jo wótsromośony a spalony. 230 luźi jo – něźi w terorowych tunelach Hamasa popajźonych, kaž „žywe zakopane“.

Masakery a rozpšawy pśežywjecych su na cełem swěśe luźi šokěrowali. Israel se wobora, masiwnje. Źo wó nic mjeńšego, ako pśežywjenje luźi a jich demokratije.