Literarny wjacork z nimskim filmarjom, spisowaśelom a wudawarjom wěcnych knigłow a romanow, Thomasom Hartwigom, dnja 6. oktobra w Serbskem domje w Chóśebuzu, bu organizěrowany wót Załožby za serbski lud a Lichotnego nimskego awtorskego zwězka Bramborskeje (FDA Brandenburg e.V.). Pśi tom jo měło wěcej ako 30 wobźělnikow móžnosć, pšašanja na awtora stajaś. Thomasa Hartwiga su zeznali ako wótwórjonego, pśijaznego cłowjeka, kótaryž jo sebje cas brał za cytaŕkow a cytarjow. Kak pak jo k tomu pśišło, až roźony w Roztoku w lěśe 1941 a w Barlinju bydlecy awtor w swójich nowych knigłach „HOYWOJ“ pišo wó serbskich stawiznach a serbskej identiśe? To jo mě wón we interviewje pśeraźił.

Źo nejcesćej pišośo?

Som kuždy tyźeń w měsćańskej bibliotece w Barlinju a sejźim a pišom. Pón zawupytnjom pó tśich abo styrich góźinach, až kšejny śišć stupa. Pón sebje gronim: „Pójź, gólc!“ a cynim swětok. Mam tam swój měr.

Tam jo pótakem Wašo městno, nic doma?

Doma mógu teke pisaś, žeden problem (smjejo se). To pak jo něco drugego. (…)