Nejkrotša droga wót Nimskeje do Grönlandskeje wucynijo wušej 3.400 kilomejtarjow. To jo ale, gaž z lětadłom tam leśeś. To ale njejsmej mej, mój muski a ja, gótowałej, ale z łoźu. Naju moto jo pśecej „droga jo cel“ – južo ducy wjele wiźiš a dožywijoš. Ducy do Grönlandskeje su byli dny, źož smej wiźełej jano ocean, ten Atlantik a Pódpołnocne mórjo. Te dny smej derje wužywałej za wódychanje, smej cytałej, na łoźi se rozglědowałej a smej lažałej na słyńcu na lěgadłoma na pśekšywje. Srjodu, 5. julija, jo zasej taki źeń był. Wót města Stornoway až do islandskego głownego města Reykjavík ma łoź 653 móŕskich milow pśed sobu. Droga wjeźo něnto pśez pódpołnocny Atlantik. Ten jo pód našym kilom 2.400 mejtari dłymoki.

Z wjedrom smej měłej pópšawem ceły cas wjeliku gluku. Nejwěcej dnjow w naju tśityźeńskem dowolu jo słyńco swěśiło. A toś ten źiw som ja kśěła na kuždy pad dožywiś: 20 słyńcnych góźinow smy cesto měli. Akle w połnocy słyńco zachada w lěśojskich mjasecach a zajtša krotko pó zeger tśich južo zasej schada.