Z Rownego/Rohne. Slědnu sobotu jo se wótměł na Njepilic dwórje w Rownem tradicionelny lěśojski swěźeń. Su byli někotare pśechwatanja a pśedewšym zasej kafej, tykańc a dujaŕska muzika. „To njamóžomy sami wugbaś“, groni pśedsedaŕ towaristwa Manfred Nikel w swójom póstrownem nagronje, „toś pśecej zasej na wjelebocnu pomoc pokažomy“. Nejžpjerwjej se wě wót cłonkow towaristwa. Manfred Nikel jo pak teke raz wšykne druge pomjenił: „To su kamerady dobrowólneje wognjoweje wobory Rowne, kenž su pśecej na městnje, gaž jich trjebamy. Teke źěk na naš młoźinski klub, na wejsny klub, Domowinsku kupku a na góńtwaŕske drustwo Rowne-Mułkojce. Teke na te seniorki, kótarež su pśecej pśi pjerjedrěśu pódla. Źěkujomy se tejerownosći twaŕskemu zawodoju Slěpe, kótaryž nas wótpowědujucy jogo móžnosćam pódpěra. Financielnu pódpěru dostawamy wót Załožby Slěpe-Mułkojce, wót załožby za žarjabnice Zgórjelc Górna Łužyca-Dolna Šlazyńska a wót Załožby za serbski lud w Budyšynje.